آخرین قاصدک

اگه شمابودین چیکارمیکردین؟؟؟؟

توی یه شهر دور مردمی زندگی می کردند که با خوشی و خرمی به زندگی روز مره خودشون می رسیدند و بدون دردسر کنار همدیگه بودند تا اینکه یه روز آسمون می باره اما نه مثل بارش های همیشگی این بار بارون سیاه از آسمون می باره این بارون دارای خاصیتی بود که هر کی از این بارون می خورد دیونه می شد
مردم شهر صبح که از خواب پاشدند مثل همیشه کوزه هاشونو بردند تا از آب رودخونه و چاه آب بردارند و بخورند اما غافل از شومی آب بعد از خوردن این آب به ناگاه همه بجز یک نفر دیوانه شدند اون یه نفر وقتی از خونه بیرون اومد و تو شهر حرکت کرد تا به سر کارش برسه دید که همه دیونه شدند اما هر چی می گفت هیچ کس به حرفش گوش نمی داد تازه بقیه مردم شهر اونو با دست به هم نشون می دادند و می  مگه مشه یه آدم دستی دستی خودشو دیونه کنه از یه طرف دیگه هم اگه اینجوری پیش می رفت نمی تونست زندگی کنه پس یه نتیجه گرفتگفتند ببینید اون دیوانه شده مرد هاجوواج مونده بود که تو شهر چه اتفاقی افتاده چند روز گذشت و هر روز اون بیشتر عذاب می گشید تا اینکه مردی از شهر دیگه اومد و قضیه بارون سیاهو براش تعریف کرد و گفت خیلی ها به این بیمار یگرفتار شده اند اگه می خوای راحت زندگی کنی باید تو هم از این آب بخوری
اما…

الا که راز خدایی، خدا کند که بیایی

تو نور غیب نمایی، خدا کند که بیایی

شب فراق تو جانا خدا کند به سرآید

سرآید و تو برآیی، خدا کند که بیایی

دمی که بی تو سر آید خدا کند که نیاید

الا که هستی مایی، خدا کند که بیایی

فسرده غنچه گلها فتاده عقده به دلها

تو دست عقده گشایی، خدا کند که بیایی

ز چهره پرده بر افکن به ظلم شعله در افکن

تو دست عدل خدایی، خدا کند که بیایی

نظام هر دو جهانی امام عصر و زمانی

یگانه راهنمایی، خدا کند که بیایی

تو مشعری عرفاتی، تو زمزمی تو فراتی

تو رمز آب بقایی، خدا کند که بیایی

دل مدینه شکسته حرم به راه نشسته

تو مروه ای تو صفایی، خدا کند که بیایی

به سینه ها تو سروری به دیده ها همه نوری

به دردها تو دوایی، خدا کند که بیایی

ترا به حضرت زهرا، بیا ز غیبت کبری

دگر بس است جدایی، خدا کند که بیایی

شاعر؟؟؟

گر چه پیمان را شکستم بر سر پیمانه ام

با همه بد عهدی ام آن عاشق دیوا نه ام

گر به ظاهر دورم از در گاه تو ای نازنین

باز هم مشتاق روی دلکش جانانه ام

یا ابا صالح المهدی

.

یا صاحب الزمان

داستان یوسف را گفتن وشنیدن به بهانه ی توست

شرمنده ایم

می دانیم گناهان ما همان چاه غیبت توست . . .

یا اباصالح المهدی